Դարերը կարող են իրենց հետքը թողնել յուղաներկով արված նկարների վրա, քանի որ մաշվածությունը և բնական ծերացումը առաջացնում են ճաքեր, գունաթափում և բծեր, որի հետեւանքով գունանյութի կտորները պոկվում են։
Վնասի վերականգնումը կարող է տարիներ տևել պահպանողների համար, բայց նոր մոտեցումը խոստանում է վերափոխել գործընթացը՝ վերականգնելով հնացած արվեստի գործերը ժամերի ընթացքում։
Նոր տեխնիկան օգտագործում է արհեստական բանականություն և այլ համակարգչային գործիքներ՝ վնասված նկարի թվային վերակառուցում ստեղծելու համար։ Այնուհետև այն տպագրվում է թափանցիկ պոլիմերային թերթիկի վրա, որը զգուշորեն դրվում է դատարկ թերթիկի վրա։
Տեխնիկան ցուցադրելու համար MIT-ի ասպիրանտ Ալեքս Կաչկինը վերականգնել է վնասված աշխատանքը, որը վերագրվում է անհայտ հոլանդացի նկարչի, ինչպես նաև 15-րդ դարի վերջի վարպետ Մարտին Շոնգաուերին։
Նկարը չափազանց մանրամասն է և բաժանված է չորս վահանակի, որոնք ծածկված են մանր ճաքերով և կետավորված են հազարավոր փոքրիկ բծերով, որտեղ ներկը թափվել է։
«Վնասի մեծ մասը փոքր, բարդ տարրերի վրա է», — ասաց Կաչկինը, ով գնահատում է, որ նկարը վերականգնելու համար ավանդական պահպանման մեթոդներով կպահանջվի մոտ 200 ժամ։
Կաչկինը սկսեց նկարը սկանավորելով՝ վնասված հատվածների չափը, ձևը և տեղը որոշելու համար։ Ընդհանուր առմամբ, վերականգնման կարիք ունեցող 5612 առանձին բեկորներ են հայտնաբերվել։ Այնուհետև Adobe Photoshop-ում ստեղծվել է թվային դիմակ։
Ներկի բացակայող հատվածները վերականգնելու համար ավելացվել են ներկեր և համապատասխանեցվել շրջակա գունանյութերին։
Նախշված հատվածների վնասը վերականգնվել է՝ նկարի այլ մասերից նմանատիպ նախշեր պատճենելով։ Երեխայի բացակայող դեմքը պատճենվել է նույն նկարչի մեկ այլ աշխատանքից։
Ավարտվելուց հետո դիմակը տպագրվել է պոլիմերային թերթիկի վրա, լաքապատվել՝ ներկի արտահոսքը կանխելու համար, և ծածկվել է նկարի վրա։ Վնասված հատվածները լրացնելու համար օգտագործվել է ընդհանուր առմամբ 57314 գույն։ Ուղղումները նախատեսված են նկարը բարելավելու համար, նույնիսկ եթե դրանք կատարյալ չեն համընկնում։
«Nature» ամսագրում նկարագրված մեթոդը կարող է օգտագործվել միայն լաքապատ նկարների վրա, որոնք բավականաչափ հարթ են, որպեսզի թերթիկը հարթ լինի։ Դիմակը կարող է հեռացվել պահպանող լուծիչներով՝ առանց բնօրինակ արվեստի գործի վրա որևէ հետք թողնելու։
Կաչկինը հույս ունի, որ այս մեթոդը թույլ կտա պատկերասրահներին վերականգնել և ցուցադրել տասնյակներով վնասված նկարներ, որոնք բավականաչափ արժեքավոր չեն համարվում ավանդական պահպանման կարիք ունենալու համար։
Սակայն նա ընդունում է, որ կան հաշվի առնելու էթիկական նկատառումներ, ինչպիսիք են՝ նպատակահարմար է արդյոք նկարը ծածկել թաղանթով, արդյոք դա խանգարում է դիտման փորձին, և արդյոք որոշակի ուղղումներ, ինչպիսիք են պատճենված տարրերը, նպատակահարմար են։
